Weet je, elke school die ik heb bezocht, beschikt over minstens één glazen kast, met daarin allemaal opgezette dieren. Kleine en grote. Lieve en enge.
Soms is die kast zelfs een hele rij kasten... Wat staat daarin? Egels, hermelijnen, eekhoorns, vissen in alle soorten, heel veel vogels (prachtige uilen! en eenden!), roofvogels, slangen, konijnen, hazen, sneeuwhazen, vossen... Je kan het zo gek niet bedenken. Op mijn vraag of dit bedoeld is om leerinhouden aanschouwelijk te maken, wordt wat gegeneerd toegegeven dat die dierenverzameling eigenlijk nooit wordt gebruikt, die is er gewoon, en er wordt aan voorbij gelopen... De meeste leerkrachten weten ook helemaal niet waar al die beesten vandaan komen... Misschien zijn het trofeeën van het keuzevak 'jagen'?
In mijn vorig bericht liet ik horen wat ikzelf bijzonder vind aan het Finse onderwijsmodel, waarbij ik de zaken die vragen bij mij opriepen ook heb vernoemd. En zoals gezegd kwam ik hierdoor ook op andere vragen. Een van deze vragen is de volgende: Is het zinvol om jonge mensen (kinderen nog) te testen op wiskunde/leesvaardigheid/wetenschap (PISA-toetsen) en daaraan dan een oordeel over een onderwijssysteem te koppelen?
Ik ben naar Finland getrokken omwille van de hoge kwaliteit van het onderwijs, en hun zeer goede PISA-resultaten . En die kwaliteit is er zeker, alleen de structuur al van het onderwijs, de grote input van de overheid wat betreft middelen voor zorg-onderwijs, het feit dat kinderen zolang mogen spelen en pas beginnen in augustus van het jaar waarin ze zeven worden, enz... Ook de zeer goede PISA-resultaten zijn er, al zijn ze de twee laatste keren wat gedaald.
Maar ik denk dat er meer is dan dat. Volgens mij is het de taak van het onderwijs om kinderen en jonge mensen te begeleiden in hun ontwikkeling zodat ze kunnen uitgroeien tot warme en 'volle' mensen die creatief, stevig, autonoom, zorgzaam en moreel handelend in het leven staan.
Voor mij zijn dit heel belangrijke zaken, belangrijker dan hoge scores voor wiskunde bvb...
Ik heb er eerlijk gezegd geen idee van hoe Finland -of welk land dan ook- zou scoren op dergelijke inhouden. En die zaken zijn natuurlijk veel moeilijker om objectief te 'meten'. Maar stel dat het mogelijk zou zijn hierin objectief onderzoek te doen, en stel dat je als school(systeem) hoge scores haalt, dan denk ik dat je kan zeggen dat je een bijdrage levert aan een fijnere wereld...
En hiermee wil ik afsluiten.
Ik start in september opnieuw met een rondje van de eerste tot de zesde klas.
Verschillende zaken uit dit avontuur neem ik zeker mee in dit rondje. En ook als school zullen we kijken welke elementen we kunnen implementeren, dus ikzelf zet hier nog geen punt achter. Het project loopt nog even door, maar nu binnen de schoolmuren...
Morgenavond vertrekken we met de boot naar Kiel, twintig uren varen... Daarna nog 700km rijden...
Bijna thuis...
Dank aan iedereen die reageerde op deze blog, het was telkens fijn een bericht te krijgen!
Voor de laatste keer:
Terveisiä, Veke
P.S. Als uitsmijtertje: In Kristinestad, een klein stadje aan de scherenkust van Finland, ontdekte ik het begrip 'Slow City': dit stond op een bordje van Kristinestad met daaronder het logo van een slak. Nieuwsgierig als ik ben, google ik dat later uit, en wat blijkt: binnen de Slow Movement (de beweging voor een leefbaarder wereld, al wat bekend voor hun Slow Food), horen nu ook 'slow cities'. Zij willen het leven in de stad opwaarderen via allerlei acties en dergelijke.
Maar tot mijn verbazing werden (onder andere!) ook de steinerscholen vernoemd in deze beweging: Slow Education is een bekend begrip geworden in het Verenigd Koninkrijk en wint terrein over heel de wereld (tot in China!). En steinerscholen horen hierin thuis, volgens Slow Movement. Hun credo: Slow Education, deeper learning, benefits for all... Als dat niet mooi is...:)