Net als Finland stijgt ook het land van de Baltische staten. Letterlijk te nemen...! Maar in Finland gaat het vlugger: negen mm per jaar! Dat is best wel veel, want als opa een hutje bouwt aan de vloedlijn, staat datzelfde hutje enkele generaties later al een meter van de zee!
In de middeleeuwen stonden de mensen dan ook voor een raadsel: hoe kon het dat hun huizen zich verplaatsten? Of was het het water? En hoe kon het water dan wel wegtrekken? Ze meenden de oplossing gevonden te hebben in de volgende verklaring: er zat vast een groot gat in de zee waardoor al het water zachtjes wegliep...!
Ik vind dit een super verklaring!
Finland zit nog helemaal in mijn lijf en kleren. En ik vermoed dat dit nog wel even zal duren. Ik heb veel om te beschouwen. En als vervolg op het vorige bericht, wil ik het vandaag hebben over wat het onderwijs zo bijzonder maakt in dit land, volgens mezelf.
Wel, dit zijn de dingen die ik zag en ervaren heb.
Dit vind ik zeer de moeite:
- Het feit dat het lager onderwijs hier negen jaar duurt! Alle kinderen krijgen een heel brede fundering. Pas daarna kiezen ze in welke richting ze willen gaan. (En het feit dat verschillende mensen (ouders en leerkrachten) dit 'eigenlijk heel vroeg vinden, zo'n keuze moeten maken als je pas 15 bent'...)
- De korte dagen: de laagste klassen hebben een 20-tal uren les, de zesdeklassers hebben 23 uren. En die uren duren drie kwartier (en geen vijftig minuten zoals bij ons). En na de school worden activiteiten aangeboden: spelen! (Verplicht aanbod,door de school community te verzorgen)
- De vele kleine scholen die toch bestaansrecht krijgen...Ik vind dit super! Want ze kunnen bestaan zonder financiële zorgen!!!!
- de overweldigende natuur alom aanwezig in de scholen die ik bezocht…Om zo school te kunnen lopen vind ik echt wel bijzonder.
- Kinderen en leraren lijken geen stress te hebben.
- Inclusief onderwijs is hier gewoon. Er is een heel groot aanbod op gebied van ‘zorg’.
- Er is geen systeem van ‘De Inspectie’, leerkrachten worden vertrouwd in het uitoefenen van hun job.
- Kinderen beginnen hier pas als ze volop zeven jaar oud zijn (of worden, als ze geboren zijn tussen september-december). Daarvoor krijgen ze alle tijd om te spelen in de ‘kindergarten’. In pre-school spelen ze nog, er wordt nog geen voorbereidend lezen, schrijven of rekenen aangeleerd.
- De zelfstandigheid van de kinderen: elke 45 minuten gaan ze zelfstandig en gedisciplineerd naar buiten om een kwartier later op dezelfde manier weer in de klas te komen;
Dit roept vragen op:
Kinderen zijn overwegend behoorlijk stil en afwachtend en volgzaam. Ik zie weinig emotie. Er is weinig interactie met de leerkracht of met elkaar.
In nagenoeg elke school vraag ik me af wat de kinderen eigenlijk vinden van de lesinhouden of opdrachten: ik zie geen weerstand, maar ik zie of hoor ook geen enthousiasme…
Er wordt volop ingezet op ict en elk kind zijn eigen i-pad, maar vaak vond ik dit een averechts effect hebben.
Er wordt nagenoeg niet gezongen in de klas, ondanks goed uitgeruste muziekklassen met alles er op en er aan…
Ook voor andere vakken vond ik dit. Er is meestal een zeer ruim aanbod aan (hoogwaardig) materiaal, maar naar mijn gevoel ontbreekt er een stuk creativiteit. En de zin tot afwerking is er soms ook niet echt…
Ik vraag me af of ze niet overdrijven in hun aanbieden van zorg. Ik vind dat ze soms te vlug gaan... Zeker op gebied van kinderen en 'gedrag' (misbehaving children), alles wordt zo afgevlakt...
De kinderen lijken erg zelfstandig, maar ik vind het ook iets kouds hebben. Ze worden in de klas bvb niet 'onthaald' door hun leerkracht, vaak is die er nog niet. En als je dan zelf gewoon bent om elke dag de hand te schudden van al je leerlingen, bij aanvang en op het eind van een schooldag, dan roept die zelfstandigheid bij mij eerder vragen dan respect op. Want door dat handen schudden heb je met elk kind op zijn minst al twee keer een heel persoonlijk (oog)contact, een gemeende begroeting/ een gemeend afscheid; een moment om te luisteren, of voor een kwinkslag, om een zorg te delen, of een vraag te stellen,... Dergelijk contact heb ik echt gemist!
En dit doet mij dan weer andere vragen stellen, die ik als afsluiter van dit behoorlijk overweldigend avontuur met jullie wil delen in het volgende, allerlaatste bericht...
Van de eerste dag......................................................... ..................................................................... ...................tot de bijna laatste!
Terveisiä Veke